تقویت هویت فرهنگی از طریق آموزش هنرهای بومی در مدارس

در دهه های اخیر، با گسترش جهانی شدن و تاثیر فزاینده رسانه ها، هویت فرهنگی نسل جوان با چالش های متعددی مواجه شده است. در چنین شرایطی، آموزش و پرورش می تواند نقش مهمی در حفظ و تقویت هویت فرهنگی ایفا کند؛ به ویژه از طریق آموزش هنرهای بومی که تجلی گاه تاریخ، ارزش ها و آداب هر قوم است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آموزش هنرهای بومی در تقویت هویت فرهنگی دانش آموزان انجام شده است. روش تحقیق، توصیفی–پیمایشی از نوع کاربردی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره متوسطه اول در مناطق فرهنگی-بومی کشور بود و نمونه ای به حجم ۲۰۰ نفر به صورت طبقه ای انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های محقق ساخته درباره مولفه های هویت فرهنگی و میزان آموزش هنرهای بومی بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و آزمون t نشان داد که بین آموزش هنرهای بومی و مولفه های هویت فرهنگی (شامل تعلق فرهنگی، آشنایی با نمادهای بومی، خودباوری قومی و مشارکت فرهنگی) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. یافته ها بر اهمیت ادغام محتوای بومی در برنامه های درسی و ضرورت تربیت معلمان آشنا با فرهنگ محلی تاکید می کنند. در پایان، راهکارهایی چون تولید محتوای بومی، ایجاد فضاهای هنری در مدارس، مشارکت جامعه محلی و سیاست گذاری فرهنگی جهت تقویت این روند ارائه شد. این پژوهش نشان می دهد که آموزش هنرهای بومی می تواند ابزاری کارآمد برای احیای ریشه های فرهنگی و ایجاد هویتی پایدار در نسل نوجوان باشد.

کلیدواژه ها:

هویت فرهنگی ، آموزش هنرهای بومی ، فرهنگ محلی ، آموزش و پرورش ، مدارس