تحلیل انتقادی آیین نامه اجرایی رتبه بندی معلمان در ایران

آیین نامه اجرایی رتبه بندی معلمان در ایران، با هدف ارتقای کیفیت آموزشی، افزایش انگیزه شغلی معلمان، و ارتقای منزلت اجتماعی این قشر تدوین و اجرا شده است. این آیین نامه تلاش می کند با طبقه بندی معلمان بر اساس شاخص های مشخص، سازوکاری برای تشویق شایستگی ها و افزایش بهره وری نیروی انسانی فراهم آورد. با وجود این اهداف ارزشمند، بررسی های میدانی، گزارش های رسمی و تحلیل های دانشگاهی نشان می دهند که اجرای این آیین نامه با چالش های جدی همراه بوده است؛ از جمله ابهام در شاخص های ارزیابی، تمرکز بیش ازحد بر مولفه های شکلی و مستندسازی، نادیده گرفتن تفاوت های منطقه ای و فرهنگی، و بی توجهی به ابعاد عاطفی و تربیتی آموزش. در این مقاله، ضمن ارائه مروری اجمالی بر مبانی نظری رتبه بندی معلمان، ساختار و محتوای آیین نامه اجرایی ایران به صورت انتقادی مورد تحلیل قرار گرفته است. سپس با بهره گیری از مطالعات تطبیقی و تجارب موفق برخی کشورها همچون فنلاند، کره جنوبی و استرالیا، نقاط قوت و ضعف سیاست فعلی رتبه بندی در ایران بررسی شده و در نهایت، پیشنهادهایی برای اصلاح و ارتقاء نظام موجود ارائه گردیده است. یافته های مقاله نشان می دهد که اجرای موفق رتبه بندی معلمان نیازمند بازنگری در رویکردهای ارزیابی، مشارکت واقعی معلمان در فرآیند تصمیم گیری، و پیوند موثر آن با توسعه حرفه ای و عدالت آموزشی است.

کلیدواژه ها:

رتبه بندی معلمان ، آیین نامه اجرایی ، نظام آموزشی ایران ، تحلیل انتقادی ، توسعه حرفه ای ، انگیزش شغلی ، عدالت آموزشی