نقش ارزیابی خلاقانه در ارتقاء کیفیت آموزش و یادگیری

در دنیای امروز، خلاقیت و نوآوری به عنوان عوامل کلیدی در بهبود کیفیت آموزش و ارتقای بهره وری سازمانی شناخته می شوند. سنجش این مفاهیم، اگر به صورت دقیق و نظام مند انجام شود، می تواند نقش موثری در توسعه ظرفیت های فردی و سازمانی ایفا کند. این مقاله با هدف تحلیل مفهومی خلاقیت و نوآوری، به بررسی تفاوت ها، هم پوشانی ها و ارتباط میان آن ها پرداخته و جایگاه سنجش این دو مولفه را در بسترهای آموزشی و سازمانی واکاوی می کند. در ادامه، روش ها و ابزارهای متنوعی برای ارزیابی خلاقیت و نوآوری معرفی شده و مزایای بهره گیری از رویکردهای علمی در سنجش، در مقایسه با روش های سنتی و غیرسیستماتیک، مورد بحث قرار گرفته است. مقاله همچنین با استناد به مطالعات موردی و شواهد تجربی، چالش های موجود در مسیر ارزیابی خلاقیت و نوآوری را شناسایی کرده و به نقد آن ها می پردازد. در نهایت، پژوهش حاضر بر اهمیت توسعه راهکارهای نوین ارزیابی و ضرورت گسترش پژوهش های بین رشته ای برای ارتقاء نظام های آموزشی و سازمانی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، نوآوری ، سنجش ، ارزیابی علمی ، یادگیری ، سازمان های آموزشی ، عملکرد