تاثیر تمرینات عملکردی بر مهارت های حرکتی بنیادی در دانش آموزان پسر بیش فعال دوره ابتدایی: یک مطالعه نیمه تجربی در شهر خرم آباد

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین عملکردی بر مهارت های حرکتی بنیادی دانش آموزان پسر بیش فعال دوره اول ابتدایی در شهر خرم آباد بود. این پژوهش نیمه تجربی و از نظر هدف، کاربردی است. نمونه تحقیق شامل ۲۴ دانش آموز پسر دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی بود که بر اساس معیارهای ورود و خروج و به روش هدفمند انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه همسان کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت هشت هفته و در قالب سه جلسه ۶۰ دقیقه ای در هفته در تمرینات عملکردی شرکت کرد. گروه کنترل طی این مدت فعالیت بدنی خاصی نداشت. ارزیابی مهارت های حرکتی بنیادی ۲۴ ساعت قبل و پس از آخرین جلسه تمرینی با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت (ویرایش دوم، TGMD-۲) انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون t وابسته و تحلیل کوواریانس با حذف اثر پیش آزمون استفاده گردید. نتایج نشان داد تمرین عملکردی باعث افزایش معنادار در مهارت های حرکتی جابجایی به میزان ۸/۷ درصد (۰۰۱/۰=P) و مهارت های کنترل شیء به میزان ۷/۱۵ درصد (۰۰۱/۰=P) شد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که تمرین عملکردی می تواند به عنوان یک مداخله موثر برای بهبود مهارت های حرکتی در دانش آموزان بیش فعال دوره ابتدایی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تمرین عملکردی ، مهارت های بنیادی ، مهارت های جابجایی ، مهارت های کنترل شیء ، بیش فعالی