عدالت آموزشی در عصر هوش مصنوعی:چشم اندازهای نوین برای سیاست گذاران آموزشی

گسترش هوش مصنوعی در نظام های آموزشی، چشم اندازهای جدیدی برای تحقق عدالت آموزشی گشوده است. فناوری های هوشمند با توانایی در تحلیل داده های کلان، شخصی سازی یادگیری، تشخیص نارسایی های تحصیلی، و پشتیبانی از معلمان، ظرفیت آن را دارند که نابرابری های آموزشی را کاهش دهند. با این حال، خطر تعمیق شکاف های دیجیتال، تبعیض الگوریتمی، و محرومیت اقشار کم برخوردار نیز وجود دارد. این مقاله با تمرکز بر نقش سیاست گذاران آموزشی، به بررسی فرصت ها و تهدیدهای هوش مصنوعی در راستای عدالت آموزشی می پردازد و راهکارهایی چون تضمین دسترسی برابر به فناوری، نظارت بر سوگیری های الگوریتمی، تقویت سواد دیجیتال معلمان و دانش آموزان، و ایجاد چارچوب های اخلاقی برای بهره گیری عادلانه از هوش مصنوعی را پیشنهاد می کند. هدف، طراحی نظامی است که در آن نوآوری فناورانه در خدمت کاهش نابرابری و گسترش فرصت های یادگیری برای همه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، هوش مصنوعی ، نابرابری آموزشی ، یادگیری شخصی سازی شده ، سیاست گذاری آموزشی ، تبعیض الگوریتمی