مقایسه تعامل انسانی معلم با دانش آموز در برابر تعامل با هوش مصنوعی

با گسترش فناوری های نوین، به ویژه هوش مصنوعی، ساختار سنتی آموزش با تغییرات بنیادینی مواجه شده است. یکی از جنبه های مهم این تحول، نوع و کیفیت تعامل میان یادگیرنده و منبع یاددهی است؛ به ویژه مقایسه میان تعامل انسانی بین معلم و دانش آموز با تعامل مبتنی بر هوش مصنوعی. پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه این دو نوع تعامل، به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است. نتایج نشان می دهد که تعامل انسانی، از ویژگی هایی چون همدلی، درک عاطفی، تشویق شفاهی، و تنظیم پویا و سیال آموزش برخوردار است و در رشد اجتماعی، انگیزشی و اخلاقی دانش آموزان نقش کلیدی ایفا می کند. در مقابل، تعامل با سامانه های مبتنی بر هوش مصنوعی، با تکیه بر داده کاوی، شخصی سازی محتوا و بازخورد سریع، می تواند فرآیند یادگیری را تسهیل و تقویت کند، اما فاقد درک هیجانی و انعطاف انسانی است. پژوهش نتیجه می گیرد که هوش مصنوعی نمی تواند جایگزین کامل تعامل انسانی شود، بلکه باید در نقش یک ابزار مکمل در خدمت معلمان قرار گیرد. ترکیب هوشمندانه ی توانمندی های انسانی و فناورانه می تواند منجر به تجربه ای پویا، موثر و انسانی تر از آموزش در عصر دیجیتال شود.

کلیدواژه ها:

تعامل انسانی ، هوش مصنوعی ، آموزش هوشمند ، رابطه معلم و دانش آموز ، فناوری آموزشی ، یادگیری شخصی سازی شده ، آموزش ترکیبی ، نقش عاطفه در یادگیری.