ارزشیابی توصیفی و پرورش خودآگاهی تحصیلی در دانش آموزان

ارزشیابی توصیفی رویکردی انسانی به سنجش یادگیری است که در آن "فرایند" مهم تر از "عدد" تلقی می شود. این نوع ارزشیابی علاوه بر تقویت یادگیری معنادار، بستری فراهم می سازد تا دانش آموز به درک روشن تری از توانایی ها، احساس ها و شیوه ی یادگیری خود برسد؛ چیزی که از آن با عنوان خودآگاهی تحصیلی یاد می شود. در مقاله حاضر، نقش ارزشیابی توصیفی در رشد این خودآگاهی بررسی و تحلیل می شود و چگونگی تبدیل بازخورد معلم به آینه ی شناخت خویشتن برای یادگیرنده شرح داده می شود. یافته های تجربی معلمان و تحلیل روان شناختی یادگیری نشان می دهد که پیوند میان ارزشیابی توصیفی و خودآگاهی تحصیلی، بنیان مدرسه های یادگیرنده را می سازد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، خودآگاهی تحصیلی ، بازخورد ، یادگیری معنادار ، رشد درونی