ارزیابی قابلیت های معلمان در انطباق با یادگیری خودکار و سیستم های خودتدریس گر

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی قابلیت ها و توانمندی های معلمان در انطباق با یادگیری خودکار و سیستم های خودتدریس گر انجام شد. اهمیت این مطالعه از آن جهت است که موفقیت سیستم های هوشمند آموزشی، تا حد زیادی به مهارت، نگرش و انعطاف پذیری معلمان بستگی دارد. روش پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی بوده و جامعه آماری شامل معلمان مدارسابتدایی و متوسطه یکی از شهر های کشور در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ می باشد. نمونه پژوهش به روش تصادفی طبقه ای و شامل ۲۲۰ نفر انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری و برای تحلیل، از شاخص های توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید.یافته ها نشان داد که نگرش مثبت معلمان نسبت به فناوری در بالاترین سطح قرار دارد و مهارت دیجیتال و انعطاف پذیری آموزشی در سطح متوسط به بالا است، اما مهارت تحلیل داده و ارائه بازخورد شخصی سازی شده نیازمند تقویت است. همچنین، مهارت دیجیتال بیشترین تاثیر را بر توانمندی معلمان در استفاده موثر از سیستم های خودتدریس گر دارد و تحلیل داده، نگرش مثبت و انعطاف پذیری نیز نقش قابل توجهی دارند. مهم ترین چالش ها شامل کمبود مهارت دیجیتال، نگرش منفی یا مقاومت در برابر فناوری، محدودیت های سخت افزاری و کمبود حمایت سازمانی بود.

کلیدواژه ها:

قابلیت های معلمان ، یادگیری خودکار ، سیستم های خودتدریس گر ، مهارت دیجیتال ، انعطاف پذیری آموزشی