مبانی فقهی و حقوقی تربیت اخلاقی در نظام اسلامی آموزش و پرورش

تربیت اخلاقی یکی از مهم ترین اهداف آموزش و پرورش در جوامع اسلامی است و نقش کلیدی در شکل دهی شخصیت و رفتار دانش آموزان دارد. این پژوهش با هدف بررسی مبانی فقهی و حقوقی تربیت اخلاقی در نظام آموزشی ایران انجام شد تا چالش ها، موانع و راهکارهای ارتقای تربیت اخلاقی شناسایی گردد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و کتابخانه ای است و داده ها با استفاده از تحلیل محتوای منابع فقهی، قوانین و مقررات، آیین نامه ها و پژوهش های پیشین جمع آوری و تحلیل شد.یافته های پژوهش نشان داد که اصول فقهی همچون امر به معروف و نهی از منکر، عدالت، مسئولیت پذیری و تقوا نقش موثری در پرورش اخلاقی دانش آموزان دارند. از سوی دیگر، چارچوب های حقوقی و قانونی شامل قانون اساسی، قانون آموزش و پرورش و آیین نامه های اجرایی، تحقق تربیت اخلاقی را حمایت و تضمین می کنند. همچنین، پژوهش نشان داد که موانع اصلی شامل ضعف آموزش و توانمندسازی معلمان، کمبود برنامه های منسجم و هماهنگ، خلاهای قانونی، چالش های فرهنگی و ضعف نظارت است.راهکارهای پیشنهادی پژوهش شامل آموزش تخصصی معلمان، طراحی برنامه های منسجم و هماهنگ، بازنگری چارچوب های حقوقی، همکاری خانواده و جامعه و نظارت مستمر است. این پژوهش نشان می دهد که تلفیق مبانی فقهی و حقوقی همراه با برنامه ریزی دقیق و همکاری نهادهای آموزشی، خانواده و جامعه، می تواند به بهبود تربیت اخلاقی دانش آموزان و ایجاد محیطی اخلاق محور و ارزش مدار در مدارس ایران منجر شود.

کلیدواژه ها:

تربیت اخلاقی ، مبانی فقهی ، چارچوب حقوقی ، آموزش و پرورش ، مدارس ایران