فرایند واخواهی و تاثیر آن در اصلاح آرای غیابی از تئوری تا عمل .

در قانون جزایی اسلام و ایران اسلامی جایگاه قضایی دارای مقامی والا و رسیدگی به یک جرم به انواع مختلف آن نیز در سازمان و نظام خاصی مطرح است مرحله رسیدگی بدوی و تجدیدنظر و فرجام خواهی خود در قانون آیین دادرسی کیفری مشخصا وارد شده و هر انچه از سوی مقامات قضایی به عنوان حکم صادر می گردد دارای انواعی است رای اعم از حکم و قرار است و قرارهای مقدماتی غیر قابل اعتراض میباشند و حکم که در ختم دادرسی اعلام می گردد در مراحل تجدیدنظر خواهی از سوی قاضی تعیین می شود و این حق برای شخص حاضر در دادرسی محفوظ است و لیکن در صورتیکه متهم به هر دلیل قانونی و عقلی غیر قابل دسترس در دفاع از اتهام باشد به عنوان غایب قلمداد می شود و رای که صادر شود باید قید غیابی بودن در ان ذکر شود و به عنوان واخواهی قابل اعتراض باشد و این مرحلهبه مدت بیست روز از تاریخ اطلاع متهم از مفاد رای است که دراین مدت در همان شعبه صادرکننده رای قابل واخواهی است در این مقاله سعی شده با بررسی مطالعات کتابخانه ای به بررسی مبانی این مهم در فقه امامیه و حقوق جزای ایران پرداخت شود .