نقش مدارس در پرورش تفکر خلاق و نوآور در دانش آموزان

هدف اصلی این پژوهش، تبیین نقش و جایگاه مدارس در پرورش و توسعه تفکر خلاق و نوآور در دانش آموزان است. در جهان امروز که به سرعت در حال تغییر است، توانایی حل مسئله، تفکر انتقادی و خلاقیت، مهم ترین شایستگی هایی هستند که نظام های آموزشی باید به فراگیران خود بیاموزند. با این حال، شواهد بسیاری حاکی از آن است که مدارس، به دلیل ساختارهای سنتی، تاکید بیش از حد بر حافظه محوری و ارزیابی های استاندارد، نه تنها خلاقیت را پرورش نمی دهند، بلکه در مواردی آن را سرکوب نیز می کنند. این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و مرور نظام مند ادبیات پژوهشی، به بررسی عوامل کلیدی موثر بر این فرآیند در محیط مدرسه می پردازد. این عوامل در چهار محور اصلی دسته بندی شده اند: نقش معلم (به عنوان تسهیل گر یا مانع)، ساختار و محتوای برنامه های درسی (میزان انعطاف پذیری و توجه به فعالیت های واگرا)، جو و فرهنگ سازمانی مدرسه (میزان پذیرش ریسک و ایده های جدید) و روش های تدریس و ارزیابی (فاصله گرفتن از الگوهای سنتی و حرکت به سوی ارزیابی های عملکردی و پروژ محور). یافته ها نشان می دهد که گذار از یک نظام آموزشی مبتنی بر انتقال دانش به یک نظام مبتنی بر پرورش مهارت، مستلزم یک تغییر پارادایم اساسی در تمامی این ابعاد است. این پژوهش استدلال می کند که مدارس تنها با ایجاد یک اکوسیستم کامل یادگیری که در آن کنجکاوی تشویق، شکست به عنوان بخشی از فرآیند یادگیری پذیرفته شود و به معلمان استقلال عمل داده شود، می توانند به رسالت خود در قبال تربیت نسلی نوآور عمل کنند.

کلیدواژه ها:

تفکر خلاق ، نوآوری ، نظام آموزشی ، مدارس ، دانش آموزان.