الگوهای خاموش و پنهان در نهادهای پرورشی در جوامع بسته و جوامع باز و آزاد

در این مقاله در صددیم تا زوایایی جدید از آموزش و پرورشی را آشکار سازیم که به ابعاد خاموش و پنهان الگوهایی در جامعه عطف کند که برحسب نوع تربیت و جامعه پذیری متفاوت جوامع مختلف در افراد درونی می شوند و سپس اشخاص آن را در تفکرات و کنش های شان بازآفرینی می کنند. الگوهایی که بر طبق نوع تعاملات و تقابلات بین جهان بینیهای فردی و گروهی افراد با جهان بینی جمعی جامعه مرجع رخ می دهند و پس از درونی شدن در قالب کنش هایی جهت یافته بروز داده می شوند. آنجا که خاستگاه اش نهادهای پرورشی و تربیتی، خانه، مدرسه، مراکز دینی و رسانه ها است و بروزش ابتدا در نهاد خانواده و سپس بازآفرینی اش در سایر نهادهای مدنی همچون نهادهای اجتماعی، سیاسی و غیره دو الگوی متفاوت نهادهای پرورشی که در نهایت به دو جامعه متمایز باز یا بسته منجر می شود. در این راه در قالب نظریه های بنیادی و با روش جمع آوری اطلاعات اسنادی و با استناد به پژوهش های کلان نگر و متعدد به فراتحلیلی که حاصل ارتباط و امتزاج پژوهش های مختلف بوده است دست یافته و از آن طریق فرآیندی را تبیین کنیم که به نتایج و ارایه راه حلی منتهی می شود که برای پرورش و جامعه پذیری یک جامعه سالم و باز ضروری است و آن تعاملی خواهد بود که مشارکت و قرار گرفتن در جایگاه دیگری را نه تنها چراغ راه، خود که تجربه و سیر عملی جامعه ساخته باشد و نوآوری ها و خلاقیت های افراد و به خصوص جوانان اش را در کل نظام اجتماعی و فرهنگی اش جذب و هضم کند.

کلیدواژه ها:

الگوی خاموش ، الگوی پنهان ، جامعه باز ، جامعه بسته ، جهان بینی جمعی