بررسی تاثیر روش تدریس مبتنی بر بازی بر خلاقیت مهارتهای ارتباطی و یادگیری پایدار دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش تدریس مبتنی بر بازی بر خلاقیت مهارتهای ارتباطی و یادگیری پایدار دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود که از این میان ۶۰ دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه ای تحت آموزش روش تدریس مبتنی بر بازی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل برنامه عادی مدرسه را دریافت کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سنجش خلاقیت تورنس (۱۹۷۹)، پرسشنامه مهارتهای ارتباطی کوئین دام (۲۰۰۴) و پرسشنامه یادگیری مادام العمر وتزل و همکاران (۲۰۱۰) بود و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) و آزمون t وابسته تحلیل شدند. نتایج نشان داد که روش تدریس مبتنی بر بازی تاثیر معناداری بر افزایش خلاقیت دانش آموزان (p < ۰٫۰۱)، ارتقای مهارتهای ارتباطی (p < ۰٫۰۱) و تقویت یادگیری پایدار (p < ۰٫۰۱) داشته است.

کلیدواژه ها:

روش تدریس مبتنی بر بازی ، خلاقیت ، مهارتهای ارتباطی ، یادگیری پایدار