نقش محیطهای یادگیری دیجیتال و هوشمند بر بهبود خودتنظیمی، انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان

با پیشرفت فناوری و ورود ابزارهای دیجیتال و هوشمند به محیطهای آموزشی، نقش این فناوری ها در تقویت یادگیری دانش آموزان بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. خودتنظیمی یادگیری به توانایی دانش آموزان در برنامه ریزی، نظارت و ارزیابی فرآیند یادگیری خود اطلاق می شود و محیطهای دیجیتال با ارائه منابع متنوع و امکان تنظیم مسیر یادگیری به دانش آموزان می توانند مهارت های خودتنظیمی را تقویت کنند. استفاده از ابزارهای هوشمند آموزشی، از جمله نرم افزارهای یادگیری، تطبیقی، شبیه سازهای مجازی و سیستم های مدیریت یادگیری باعث افزایش انگیزه داخلی دانش آموزان می شود. انگیزه به عنوان یکی از عوامل کلیدی موفقیت تحصیلی تحت تاثیر تعاملات فعال و تجربه های موفق در محیطهای دیجیتال قرار می گیرد به گونه ای که دانش آموزان با احساس موفقیت و کنترل بر فرآیند یادگیری تمایل بیشتری به مشارکت در فعالیت های آموزشی نشان می دهند. محیط های هوشمند و دیجیتال با بهره گیری از قابلیت های چندرسانه ای، بازی ورزی (Gamification) و تعاملات گروهی، آنلاین مشارکت فعال دانش آموزان را ارتقا می دهند. مشارکت فعال نه تنها در افزایش یادگیری مفهومی و مهارت های عملی موثر است بلکه زمینه را برای ایجاد انگیزه پایدار و خودتنظیمی بهتر فراهم می کند. محیط های یادگیری دیجیتال و هوشمند می توانند به طور همزمان بر خودتنظیمی، انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان تاثیر مثبت داشته باشند.

کلیدواژه ها:

محیط یادگیری ، دیجیتال ، محیط هوشمند ، خودتنظیمی ، انگیزه یادگیری ، مشارکت فعال