نقش آموزش و پرورش در توسعه پایدار محلی

توسعه پایدار به معنای تامین نیازهای نسل حاضر بدون به خطر انداختن توانایی نسلهای آینده در بهره برداری از منابع طبیعی اجتماعی و اقتصادی است. آموزش و پرورش به عنوان یکی از ارکان اصلی رشد فردی و اجتماعی نقش کلیدی در شکل دهی رفتارهای مسئولانه، افزایش مهارتهای اجتماعی و اقتصادی و ارتقای آگاهی محیط زیستی دانش آموزان دارد. هدف این پژوهش بررسی نقش آموزش و پرورش در توسعه پایدار محلی و توانمندسازی دانش آموزان برای مشارکت در فعالیتهای اجتماعی اقتصادی و محیط زیستی در سطح محله بود. روش پژوهش تحلیلی-میدانی و شامل جمع آوری دادهها از طریق مشاهده مصاحبه و پرسشنامه از معلمان دانش آموزان و جامعه محلی بود یافته ها نشان داد که آموزشهای هدفمند موجب افزایش آگاهی محیط زیستی توانمندسازی اقتصادی و کارآفرینی، تقویت مهارتهای اجتماعی و مشارکت جمعی و ارتقای اعتماد به نفس و مسئولیت پذیری دانش آموزان شده است. همچنین، مشارکت دانش آموزان در فعالیتهای مدرسه و جامعه فرهنگ پایدار را در سطح محلی ترویج داده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که مدارس و نظام آموزش و پرورش میتوانند به عنوان محور اصلی توسعه پایدار محلی عمل کنند و با برنامه ریزی دقیق و آموزشهای عملی، نقش موثری در رشد ،اجتماعی اقتصادی و محیط زیستی جامعه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، توسعه پایدار ، جامعه محلی ، مشارکت اجتماعی ، خودکارآمدی