نگاهی نو به ارزشیابی در دوره ابتدایی

سنجش و ارزشیابی یکی از بخشهای مهم نظامهای آموزش و پرورش هر کشوری است. طی سالهای اخیر، در کشور ما، نظام ارزشیابی از شیوه سنتی به شیوه نوین یعنی کیفی و توصیفی تغییر یافته است. این تغییر نه تنها در ظاهر بلکه در باطن و ساختار نظام سنجش و ارزشیابی باید دیده شود؛ بنابراین ارزشیابی کیفی توصیفی در نظام جدید آموزش و پرورش نقش مهمی ایفا می کند؛ تا جایی که برای تحقق اهداف آموزشی لازم به اجرای دقیق ارزشیابی کیفی توصیفی از سوی معلمان است. تغییر رویکرد ارزشیابی تحصیلی دوره دبستان در نظام آموزشی ایران از کمی به کیفی-توصیفی، یکی از اصلاحات چندجانبه، عمیق و پیچیده است. با توجه به ویژگی ها و ماهیت مطالعه حاضر، روش مورد استفاده در این پژوهش کیفی از نوع توصیفی-تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات نیز کتابخانه ای و مبتنی بر متن کاوی بوده است. در این راستا، ادبیات و پیشینه موضوع تحقیق با مراجعه به مقالات علمی-پژوهشی، پایان نامه ها، گزارش های تحقیقاتی، کتاب های مرتبط با حوزه ارزشیابی توصیفی و همچنین منابع معتبر فارسی و لاتین مورد بررسی قرار گرفته اند. مقاله حاضر با هدف تبیین ابزارهای ارزشیابی کیفی توصیفی نگاشته شد و با مروری بر انواع ابزارها، نقش آنها را در بهبود یادگیری و ارتقای کیفیت آموزش مورد بررسی قرار داد. یافته های پژوهش نشان می دهد که ابزارهایی همچون آزمون های عملکردی، تکالیف درسی، همسال سنجی و ثبت مشاهدات معلم به عنوان ابزارهای ارزشیابی کیفی توصیفی نقش موثری در ارتقای کیفیت یادگیری و پرورش جامع دانش آموزان ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ملی ، ارزشیابی کیفی توصیفی ، دوره ابتدایی ، ابزارهای ارزشیابی