تعامل خانواده و مدرسه : مدلی برای ایجاد محیط یادگیری حمایتی و سازنده

تعامل موثر بین خانواده و مدرسه نقشی کلیدی در شکل گیری محیط یادگیری حمایتی و سازنده دارد. این مقاله با هدف تحلیل اهمیت این تعامل به بررسی ابعاد مختلف آن از منظر روانشناسی تربیتی و جامعه شناسی آموزش پرداخته است. نتایج نشان میدهد که مشارکت آگاهانه و هدفمند والدین در فرآیند آموزش علاوه بر بهبود عملکرد تحصیلی، نقش مهمی در ارتقای سلامت روانی و رشد اجتماعی دانش آموزان ایفا میکند در بخشهای مختلف مقاله، به مزایا و فرصتهای تعامل خانواده و مدرسه از جمله کاهش ترک تحصیل تقویت مهارتهای اجتماعی و ایجاد فضای اعتماد میان والدین و معلمان اشاره شده. همچنین چالشها و محدودیتهایی نظیر بی اعتمادی، ضعف زیر ساختهای ارتباطی و نبود آموزشهای کافی مورد بررسی قرار گرفته اند برای رفع این چالشها، راهکارهایی مانند آموزش مهارتهای ارتباطی به والدین و کارکنان مدرسه استفاده از فناوریهای نوین برای تسهیل ارتباطات، طراحی برنامه های مشارکت خانوادگی و تشویق فرهنگی و اجتماعی به نقش پذیری خانواده ها پیشنهاد شده است. مقاله تاکید دارد که طراحی مدلهای بومی مبتنی بر فرهنگ محلی و بهره گیری از ابزارهای ارتباطی نوین میتواند کیفیت تعامل میان خانواده و مدرسه را به طور قابل توجهی افزایش دهد در نهایت این پژوهش به سیاست گذاران و مدیران آموزشی توصیه میکند که با تدوین برنامههای ساختاریافته و ارائه آموزشهای لازم، زمینه ساز ایجاد محیط یادگیری حمایتی و سازنده برای دانش آموزان شوند.

کلیدواژه ها:

تعامل خانواده و مدرسه ، محیط یادگیری حمایتی ، مشارکت ، والدین ، سلامت روانی ، دانش آموزان