بررسی تاثیر فعالیتهای نقاشی و هنر درمانی بر تقویت مهارتهای ارتباطی و تعامل اجتماعی کودکان اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم یکی از چالشهای مهم در حوزه رشد و توان بخشی کودکان است که محدودیتهای قابل توجهی در مهارتهای ارتباطی و تعامل اجتماعی ایجاد می کند. کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب در بیان احساسات، درک پیامهای غیر کلامی و برقراری ارتباط با دیگران با مشکل مواجه اند و این محدودیتها می تواند بر کیفیت زندگی فردی، روابط خانوادگی و عملکرد تحصیلی آنها اثر گذار باشد. استفاده از نقاشی و هنر درمانی به عنوان روشی غیر مستقیم و خلاقانه، فرصتی فراهم می آورد تا کودک بدون فشار آموزشی و محدودیتهای زبانی احساسات و نیازهای خود را بیان کند و تجربه های مثبت از تعامل اجتماعی کسب نماید. علاوه بر این، فعالیتهای گروهی مبتنی بر هنر محیطی امن و حمایتی برای تمرین مهارتهای اجتماعی، همکاری، همدلی و رعایت قواعد گروهی فراهم می کند و می تواند اعتماد به نفس کودک را تقویت نماید. هنر درمانی و فعالیتهای نقاشی نقش مهمی در کاهش اضطراب، بهبود خودپنداره و ارتقای تواناییهای ارتباطی کودکان اوتیسم دارند. شرکت منظم در جلسات هنر درمانی موجب افزایش مشارکت فعال، کاهش رفتارهای انزواطلبانه و پرخاشگرانه و تثبیت مهارتهای اجتماعی می شود. طراحی برنامه های هدفمند، منظم و گروهی مبتنی بر نقاشی و هنر درمانی می تواند اثربخشی این فعالیتها را افزایش دهد و تجربه های مثبت اجتماعی را برای کودکان فراهم کند. این یافته ها برای معلمان، درمانگران و والدین اهمیت ویژه ای دارد و می تواند راهنمای عمل در استفاده از رویکردهای خلاقانه برای تقویت مهارتهای اجتماعی و ارتباطی کودکان با نیازهای ویژه باشد و مسیر پژوهشهای آینده در این حوزه را روشن سازد.

کلیدواژه ها:

فعالیت ، نقاشی ، هنر درمانی ، مهارت ارتباطی ، تعامل اجتماعی ، کودکان اوتیسم