کاربرد هوش مصنوعی در شناسایی و تحلیل احساسات و نیازهای عاطفی دانش آموزان برای بهبود فرآیند آموزشی

هدف اصلی این پژوهش بررسی کاربرد هوش مصنوعی در شناسایی و تحلیل احساسات و نیازهای عاطفی دانش آموزان با هدف بهبود فرآیند آموزشی است. آموزش و یادگیری صرفا یک فعالیت شناختی نیست بلکه تحت تاثیر عواطف، انگیزه ها و حالات روانی قرار دارد از این رو به کارگیری فناوری های نوین می تواند نقش مهمی در ارتقای کیفیت محیط یادگیری ایفا کند. پژوهش حاضر تلاش دارد نشان دهد چگونه تحلیل هوشمند داده های رفتاری و کلامی دانش آموزان امکان شناسایی دقیق تر وضعیت هیجانی آنان را فراهم می سازد و این اطلاعات چگونه می تواند در بهبود تعامل میان معلم و دانش آموز و طراحی شخصی سازی شده آموزش مورد استفاده قرار گیرد. روش انجام پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی - تحلیلی است و داده ها با مرور نظام مند ادبیات و مطالعات انجام شده در حوزه هوش مصنوعی و آموزش گردآوری شده اند تمرکز ویژه بر الگوریتم های پردازش زبان طبیعی، یادگیری ماشین و تحلیل چهره بوده است که به عنوان ابزار های کلیدی در شناسایی احساسات شناخته می شوند. همچنین تجربه های موفق جهانی و نمونه های کاربردی در محیط های آموزشی مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که هوش مصنوعی می تواند به عنوان یک ابزار پشتیبان در کنار معلمان عمل کرده از طریق تحلیل الگوهای عاطفی دانش آموزان زمینه ایجاد محیط یادگیری همدلانه تر و اثربخش تر را فراهم آورد. نتایج همچنین حاکی از آن است که استفاده از سامانه های هوشمند می تواند در کاهش افت تحصیلی، افزایش انگیزش و بهبود سلامت روانی دانش آموزان موثر باشد در پایان پیشنهاد می شود توسعه و بومی سازی این فناوری ها متناسب با شرایط فرهنگی و آموزشی کشور در دستور کار قرار گیرد تا به ارتقای عدالت آموزشی و بهبود فرآیند یاددهی – یادگیری کمک شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، شناسایی احساسات ، تحلیل احساسات ، نیازهای عاطفی ، دانش آموزان ، فرآیند آموزشی