تاثیر تدریس به روش TTP بر کاهش بدفهمیهای دانش آموزان دختر دهم تجربی تهران در مبحث ترکیبیات

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی روش آموزش از طریق حل مسئله در کاهش انواع بدفهمیهای رایج دانش آموزان در مباحث ترکیبیات است. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع متوسطه بود که به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها شامل آزمون تشخیصی مفهومی و پرسشنامه های بدفهمی بود. پژوهش با تمرکز بر چهار فرضیه، تاثیر تدریس به روش TTP را بر کاهش بدفهمیهای دانش آموزان شامل استفاده از طرحواره نامناسب تداخل طرحواره های پیشین بر یادگیری جدید، مداخله یادگیری جدید در طرحواره قبلی و بیش تعمیمی مرتبط با بخشهای مختلف ترکیبیات مورد بررسی قرار داد. نتایج تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد اجرای روش TTP در گروه آزمایش به طور معناداری منجر به کاهش هر چهار نوع بدفهمی نسبت به گروه کنترل گردید (۰.۰۵ > p) و اندازه اثر (Eta) در هر فرضیه قابل توجه بود. تبیین یافته ها نشان داد که رویکرد TTP با تاکید بر یادگیری فعال تحلیل مقایسه ای، مسائل بازنگری طرحواره های ذهنی و تمرین کاربرد قاعده در بسترهای گوناگون، زمینه ساز اصلاح شناختی و کاهش خطاهای مفهومی در ترکیبیات میشود. بر این اساس، پیشنهاد میشود این روش به عنوان رویکردی موثر در تدریس مباحث دشوار ریاضی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تدریس ، تدریس به روش TTP ، بدفهمی ، ترکیبیات