بررسی اثر سبک های یادگیری بصری، شنیداری، حرکتی بر نتایج تحصیلی دانش آموزان

یادگیری به عنوان یکی از اساسی ترین فرایندهای انسانی تحت تاثیر عوامل متعددی قرار دارد که یکی از مهمترین آنها سبک های یادگیری دانش آموزان است. سبک های یادگیری شامل الگوهای فردی در دریافت، پردازش و ذخیره سازی اطلاعات می باشند و می توانند نقش تعیین کننده ای در کیفیت یادگیری و موفقیت تحصیلی ایفا کنند. در این تحقیق، سبک های یادگیری به سه دسته اصلی تقسیم شده اند: سبک بصری که یادگیری از طریق مشاهده و تصاویر انجام می شود، سبک شنیداری که فراگیری از طریق شنیدن و گوش دادن به توضیحات صورت می گیرد، و سبک حرکتی که یادگیری از طریق تجربه عملی و فعالیت های بدنی تحقق می یابد. دانش آموزانی که آموزش متناسب با سبک یادگیری غالب خود دریافت می کنند، توانایی بیشتری در درک مفاهیم، حل مسئله و نگهداری اطلاعات دارند و سطح انگیزه و مشارکت آنان در فرایند یادگیری افزایش می یابد. آموزش یکسان و یکنواخت نمی تواند پاسخگوی نیازهای تمام دانش آموزان باشد و بی توجهی به تفاوت های فردی ممکن است باعث کاهش انگیزه، افت تحصیلی و ایجاد احساس ناکارآمدی در دانش آموزان گردد. از سوی دیگر، استفاده از روش های آموزشی متنوع و طراحی فعالیت های آموزشی متناسب با سبک های یادگیری دانش آموزان می تواند موجب افزایش یادگیری عمیق، تقویت مهارت های تفکر انتقادی و خلاقیت، و ارتقای توانایی های اجتماعی و فردی آنان شود. توجه به سبک های یادگیری نه تنها باعث افزایش اثربخشی تدریس می شود، بلکه فرصت های یادگیری برابر برای دانش آموزان ایجاد می کند و محیط آموزشی را از حالت یکنواخت به فضایی پویا، جذاب و مشارکتی تبدیل می کند که توانمندی ها و استعدادهای فردی دانش آموزان به شکل بهینه شکوفا گردد.

کلیدواژه ها:

سبک ، یادگیری ، بصری ، شنیداری ، حرکتی ، نتایج تحصیلی ، دانش آموزان