کاربرد هوش مصنوعی در تکنولوژی آموزشی برای دانش آموزان ابتدایی با تمرکز بر بافتهای روستایی ایران

مدارس ابتدایی به عنوان پایه نظام آموزشی، نقش کلیدی در توسعه، شناختی خلاقانه و یادگیری محور دانش آموزان ایفا می کنند. این مقاله با هدف بررسی کاربرد هوش مصنوعی مانند الگوریتمهای یادگیری ماشینی و ابزارهای تطبیقی در ابزارهای آموزشی مانند برنامه های کاربردی هوشمند و سیستم های یادگیری از راه دور برای دانش آموزان ابتدایی با تمرکز بر بافتهای روستایی ایران به تحلیل نظام مند منابع مرتبط پرداخته است. روش شناسی پژوهش بر پایه مرور سیستماتیک و بر اساس راهنمای گزارش موارد ترجیحی برای مرورهای سیستماتیک انجام شد؛ جستجو در پایگاه های اطلاعاتی مانند سامانه اطلاعات علمی، ایران مجیران، پایگاه استنادی علوم جهان اسلام و جستجوگرهای عمومی با کلمات کلیدی کاربرد هوش مصنوعی در آموزش ابتدایی ابزارهای آموزشی هوشمند در روستاها، تنظیم یادگیری با هوش مصنوعی در بافت روستایی و ترکیبهای مرتبط از سال ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۳ صورت گرفت. از میان بیش از ۲۰۰ منبع اولیه ۱۵ منبع گزینش شدند و داده ها از طریق تحلیل محتوایی استخراج گردیدند. نتایج نشان داد که کاربرد هوش مصنوعی مثبت و معنادار است؛ برای مثال، سیستم های هوشمند می توانند یادگیری را تا ۴۰ درصد تنظیم کنند و نابرابری های آموزشی را کاهش دهند، با تمرکز ۷۰ درصد منابع بر شاخص های دیجیتال مانند الگوریتم های تطبیقی و ابزارهای واقعیت مجازی در بافتهای روستایی. یافته ها حاکی از آن است که چالش هایی مانند کمبود زیرساخت های دیجیتال در روستاها به دلیل محدودیت های اینترنتی و اقتصادی و همگیری ها این کاربرد را محدود می کنند، اما در مدارس روستایی با ابزارهای هوش مصنوعی نرخ عملکرد تحصیلی و مهارت های دیجیتال بالاتر است. مقایسه با مطالعات قبلی مانند پژوهش آرمان و شرفی که بر دگرگونی تجربه های یادگیری تمرکز دارد، همخوانی دارد اما در زمینه ایرانی عوامل محلی مانند دسترسی اینترنتی ضعیف و بافت فرهنگی روستایی برجسته تر هستند. محدودیت های پژوهش شامل کمبود مطالعات کمی طولی در ایران و تمرکز بر مناطق شهری خاص مانند تهران است. نتیجه گیری پیشنهاد می کند سیاست گذاران با تقویت زیرساخت های دیجیتال پایدار مانند ادغام الگوریتم های یادگیری ماشینی در برنامه های آموزشی روستایی و سرمایه گذاری در مناطق محروم، کاربرد هوش مصنوعی را افزایش دهند تا اهداف توسعه پایدار آموزشی محقق شود. این تحلیل چارچوبی عملی برای بهبود ابزارهای آموزشی مدارس ابتدایی ارائه می دهد و تاکید می کند که هوش مصنوعی نه تنها آموزشی، بلکه اجتماعی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد که این امر در شرایط نابرابری های شهری-روستایی در ایران حیاتی است و می تواند به کاهش ترک تحصیل و افزایش رضایت دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، ابزارهای آموزشی ، دانش آموزان ابتدایی ، بافت روستایی ، ایران ، مرور سیستماتیک