اقدام پژوهی چگونه توانستم دانش آموزان کم توان ذهنی بیش فعال را آموزش پذیرتر کنم؟

پژوهش حاضر با هدف بررسی و بهبود وضعیت آموزش پذیری دانش آموزان کم توان ذهنی بیش فعال در یک کلاس شش نفره در مدرسه استثنایی استان البرز انجام شد. مسئله اصلی آن بود که این دانش آموزان به دلیل ترکیب مشکلات شناختی و بیش فعالی، توانایی لازم برای تمرکز انجام تکالیف و مشارکت در فعالیتهای کلاسی را نداشتند و همین امر فضای آموزش را آشفته و ناکارآمد می کرد. به منظور گردآوری داده ها از روش های مشاهده مستقیم، مصاحبه با والدین، گفت وگو با مدیر و معاون مدرسه، یادداشت های روزانه و تحلیل گزارش های تخصصی قبلی استفاده شد. در مرحله شواهد ۱، وضعیت موجود با جملات توصیفی و مستندات عینی شرح داده شد و با طراحی جدول و نمودار شش، پرسش ها نقاط ضعف و شدت مشکل مشخص گردید. پس از تحلیل داده ها، راهکارهایی مانند ایجاد گوشه های آرامش در کلاس، به کارگیری تقویت مثبت فوری، خرد کردن تکالیف آموزشی به بخش های کوتاه، انعطاف در آموزش و یادگیری در حرکت، و جلب مشارکت والدین انتخاب و اجرا شد. یافته ها در مرحله شواهد ۲ نشان داد که میزان تمرکز و توجه دانش آموزان افزایش یافت، تکالیف با کیفیت بهتری انجام شد، رفتارهای نامطلوب کاهش یافت و فضای کلاس آرام تر و سازنده تر گردید. همچنین بازخورد والدین، همکاران و مدیریت مدرسه تایید کرد که تغییرات حاصل شده پایدار و مثبت بوده است. نتیجه گیری کلی آن است که اقدام پژوهشی توانست چرخه ناکامی و بی قراری این گروه از دانش آموزان را بشکند و آموزش پذیری آنان را ارتقا بخشد. این تجربه می تواند الگویی کاربردی برای دیگر معلمان مدارس استثنایی باشد.

کلیدواژه ها:

اقدام پژوهی ، دانش آموزان کم توان ذهنی بیش فعال ، آموزش پذیری ، مدارس استثنایی