تاثیر آموزش تحرک و جهت یابی در استقلال دانش آموزان نابینا

آموزش مهارت های حرکتی و جهت یابی به دانش آموزان نابینا نقشی اساسی در پرورش استقلال، خودآگاهی و توسعه توانمندی های اجتماعی آنان دارد. این پژوهش با هدف بررسی اثرگذاری آموزش جهت یابی و حرکت مستقل در محیط مدرسه بر استقلال دانش آموزان نابینا انجام شد. با تحلیل ظرفیت مدارس استثنایی و استفاده از روش های ساده بومی و کاربردی نشان داده شد که فراهم کردن مسیرها، استاندارد ها، نشانه های محیطی، فعالیت های گروهی و تلفیق تمرین های روزمره با آموزش می تواند توانایی تصمیم گیری، مدیریت مسیرها و مشارکت اجتماعی دانش آموزان را به شکل قابل توجهی افزایش دهد. آموزش جهت یابی نه تنها مهارت های حرکتی دانش آموزان را تقویت می کند، بلکه با فراهم کردن فرصت تجربه مسئولیت، ایفای نقش های اجتماعی و کاهش انزوای تحصیلی، به توسعه خودکارآمدی و اعتماد به نفس آنان نیز کمک می کند. استفاده از روش های ساده و قابل فهم، بهره گیری از ظرفیت انسانی و تجربه های بومی و طراحی فعالیت های تلفیقی آموزشی-اجتماعی باعث می شود مهارت های حرکتی و شناختی به صورت پایدار و کاربردی در محیط مدرسه و زندگی روزمره دانش آموزان تثبیت شوند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مدارس استثنایی با مدیریت صحیح، منابع، استفاده از ظرفیت معلمان و مشارکت خانواده ها می توانند محیطی پویا، ایمن و حمایت کننده برای رشد همه جانبه دانش آموزان نابینا فراهم کنند و استقلال، خودآگاهی و مهارت های اجتماعی آنان را ارتقا دهند.

کلیدواژه ها:

آموزش جهت یابی ، استقلال دانش آموزان نابینا ، مهارت های حرکتی ، توانمندی های اجتماعی ، خودکارآمدی ، تمرین های بومی ، مسیرهای استاندارد ، مشارکت ، فعال ، کاهش انزوای تحصیلی ، تصمیم گیری فردی ، مدارس استثنایی