بررسی رابطه بین خودشکوفایی تحصیلی و انگیزش تحصیلی با نقش میانجی هیجانات پیشرفت

هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش میانجی جدیت تحصیلی در رابطه بین فناوری هوشمند و کیفیت تعامل معلم-دانش آموز از دیدگاه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان ممسنی بود. این تحقیق بر حسب هدف کاربردی و همچنین از نظر ماهیت و روش توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ زمانی مقطعی بود. جامعه آماری در این مطالعه کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان ممسنی ۸۰۰۰ نفر بوده و با توجه به جدول مورگان حجم نمونه آماری ۳۶۷ نفر در نظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از نمونه مورد مطالعه از پرسشنامه استاندارد رابطه معلم-دانش آموز موری و زوواک (۲۰۱۱)، جدیت تحصیلی ابوطالبی (۱۳۹۹) و هوشمندسازی مدارس شاویردی (۱۳۹۲) استفاده شده است. روایی صوری توسط جمعی از اساتید استاد راهنما مورد تایید قرار گرفت و پایایی آنها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بترتیب ۰/۸۷۰، ۰/۸۹۳ تایید گردید. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون تی گروه های مستقل و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین فناوری هوشمند، جدیت تحصیلی و کیفیت تعامل معلم-دانش آموز رابطه معناداری وجود دارد. نتایج آزمون تی گروه های مستقل بیانگر این است که تعامل معلم-دانش آموز از دیدگاه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان ممسنی تفاوت معناداری نداشته است. همچنین، نتایج الگوسازی معادلات ساختاری نشان داده است که کیفیت جدیت تحصیلی در رابطه بین فناوری هوشمند و کیفیت تعامل معلم-دانش آموز، نقش میانجی دارد.

کلیدواژه ها:

فناوری هوشمند ، جدیت تحصیلی ، کیفیت تعامل معلم-دانش آموز