اثر بخشی آموزش حلم با رویکرد روانشناسی دین در مادران تکانشی بر عزت نفس فرزندان ۷ تا ۱۲ سال

خانواده مهمترین عامل سازنده ابعاد شخصیتی کودک همچون عزت نفس، است به همین دلیل امر تربیت در دوران ابتدایی باید کاملا جدی گرفته شود. لذا این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش حلم با رویکرد اسلامی به مادران تکانشی بر عزت نفس فرزندان ۷ تا ۱۲ سال انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری عبارت بود از مادران دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان مهریز در سال ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ که تعداد ۳۰ نفر از والدینی که تکانشی بودند با روش نمونه گیری در دسترس در دو گروه آزمایش و کنترل با ۱۵ نفر، جایگزین شدند. برای سنجش میزان تکانشگری مادران از پرسشنامه رفتارهای تکانشی بارت و برای سنجش عزت نفس فرزندان از پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷) استفاده شد. ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد سپس مادران گروه آزمایش تحت آموزش دوره "حلم با رویکرد اسلامی" قرار گرفتند بعد از اتمام دوره آموزشی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده ها با نرمافزار SPSS بررسی شدند. نتایج آزمون کواریانس و سطح معناداری ۰/۰۰۱ نشان داد ۳۹/۲ درصد کواریانس نمرات پس آزمون متغیر عزت نفس فرزندان ناشی از تاثیر آموزش حلم با رویکرد اسلامی بود. همچنین، با توجه به نتایج آزمون کواریانس ۲۴/۷ درصد کواریانس عزت نفس عمومی، ۲۱/۶ درصد کواریانس عزت نفس اجتماعی، ۴۶/۵ درصد کواریانس عزت نفس خانوادگی و ۱۷/۹ درصد کواریانس عزت نفس تحصیلی فرزندان ناشی از دوره آموزشی بود و با توجه به میانگین ها باعث افزایش نمره عزت نفس شده بود. بنابراین می توان مداخله آموزشی فوق را برای مادران تکانشی توصیه نمود تا عزت نفس فرزندانشان ارتقا یابد.

کلیدواژه ها:

مادران تکانشی ، حلم ، روانشناسی دین ، عزت نفس