پیش بینی احساس شادکامی بر اساس ویژگیهای شخصیتی هوش اجتماعی و مهارتهای ارتباطی معلمان زن

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ویژگیهای شخصیتی هوش اجتماعی و مهارتهای ارتباطی در پیش بینی احساس شادکامی معلمان زن انجام شد. اهمیت موضوع از آن روست که شادکامی نه تنها به عنوان شاخصی بنیادی در سلامت روان مطرح است بلکه به شکل مستقیم بر کیفیت تدریس و روابط انسانی در محیط آموزشی اثر میگذارد این مطالعه از نوع توصیفی و همبستگی بود و داده ها صورت مقطعی گردآوری شد جامعه پژوهش کلیه معلمان زن ناحیه یک آموزش و پرورش همدان بودند و بر اساس جدول کرجسی مورگان نمونه ای ۳۴۱ نفری با روش در دسترس انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی فوردایس اصفهان، پرسشنامه نئو مک کری و کاستا، مقیاس هوش اجتماعی ترومسو و پرسشنامه مهارتهای ارتباطی جرابک بودند. دادهها با بهره گیری از شاخصهای آمار توصیفی و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافتهها نشان داد روان رنجور خویی با شادکامی رابطه منفی و معنادار داشت و گشودگی، برون گرایی و وجدان گرایی رابطه مثبت نشان دادند هوش اجتماعی و مهارتهای ارتباطی نیز پیشبینهای مثبت شادکامی بودند، در حالی که سازگاری نقش معناداری نداشت ارزش این پژوهش در آن است که به صورت همزمان نقش سه متغیر اساسی را در تبیین شادکامی معلمان زن بررسی کرد و بدین ترتیب خلایی مهم در ادبیات پژوهش را پوشش داد. نتیجه آن بود که شادکامی پدیده ای چند بعدی است و ارتقای آن مستلزم توجه به ابعاد شخصیتی و اجتماعی معلمان و فراهم کردن بسترهای آموزشی و حمایتی مناسب است.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، ویژگیهای شخصیتی هوش ، اجتماعی مهارتهای ارتباطی معلمان زن ، سلامت روان