اقدام پژوهی : چگونه توانستم با آموزش کمکهای اولیه آمادگی دانش آموزان و معلمان را برای مواقع اضطراری بالا ببرم؟

پژوهش حاضر با هدف بررسی و بهبود وضعیت مدیریت بحران و آمادگی مدارس در برابر حوادث به ویژه آموزشهای کمکهای اولیه و مشارکت دانش آموزان و والدین انجام شد. مسئله اصلی پژوهش ناکافی بودن آموزشها، کمبود تجهیزات، ایمنی ضعف، برنامه های مدیریت بحران و عدم مشارکت موثر والدین در مدارس بود که تاثیر منفی بر آمادگی دانش آموزان و کارکنان داشت. نمونه پژوهش شامل دانش آموزان، معلمان، والدین و اعضای هیئت مدیره مدرسه بود و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته، پرسشنامه های مشاهده ای و اسناد و مدارک مدرسه جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از روش های توصیفی شامل درصد، میانگین و جداول آماری استفاده شد. برای نشان دادن روابط علل و نتایج وضعیت اولیه و پس از اجرای راهکارها نمودار استخوان ماهی به کار رفت. اقدامات انجام شده شامل طراحی و اجرای برنامه های آموزشی، منظم تجهیز مدارس به کیتهای کمکهای اولیه و امکانات، اضطراری، شبیه سازی های عملی مدیریت بحران، افزایش مشارکت والدین و تخصیص منابع مالی مناسب بود. یافته ها نشان داد که پس از اجرای راهکارها، سطح آگاهی دانش آموزان و معلمان افزایش یافت، مشارکت والدین بهبود یافت و تجهیزات و برنامه های مدیریت بحران به شکل قابل سنجش ارتقا یافت. در نتیجه، وضعیت مطلوب مدارس تحقق یافت و پژوهشگر توانست به اهداف خود و پاسخ به پرسش های پژوهش برسد. این اقدام پژوهشی نشان می دهد که اقدامات کاربردی و مستند می تواند اثربخشی قابل توجهی در ارتقای آمادگی مدارس داشته باشد و توصیه هایی برای اقدامات مشابه در سایر مدارس ارائه می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش کمکهای اولیه ، آمادگی در برابر بحرانها ، شبیه سازی ، بحران ، مدیریت بحران ، تجهیزات ، ایمنی