بررسی آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس بر اشتیاق تحصیلی دانش آموزان هنرستان

یادگیری معکوس رویکردی آموزشی است که در آن آموزش مستقیم از فضای آموزش گروهی به فضای آموزش شخصی منتقل می شود و در نتیجه، فضای گروهی تبدیل به محیط آموزشی پویا و تعاملی می شود. فضایی که معلم دانش آموزان را در مشارکت و تعامل خلاقانه در موضوع آموزشی راهنمایی می کند. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس بر اشتیاق تحصیلی دانش آموزان هنرستان می باشد، از لحاظ هدف کاربردی می باشد. طرح این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه دانش آموزان هنرستان شهر سنندج که در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ مشغول به تحصیل بودند تشکیل داد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اشتیاق تحصیلی فردریکز، بلومنفیلد (۲۰۰۵) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰/۷۶ و ۰/۸۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد نمره اشتیاق تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون ۲۷/۶۰ بود که در پس آزمون به ۳۵/۳۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰/۰۰۴=P). در واقع بین دانش آموزانی که به روش یادگیری معکوس آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان اشتیاق تحصیلی دانش آموزان تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش یادگیری ، معکوس ، اشتیاق تحصیلی دانش آموزان