ارزیابی رابطه برنامه ریزی فردی با هوش مصنوعی در بهبود عملکرد آموزشی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان برنامه ریزی فردی و کاربرد هوش مصنوعی در ارتقای عملکرد آموزشی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش از نوع مروری بود و با تحلیل محتوای نظام مند مطالعات داخلی و بین المللی انجام گرفت. داده های تحلیلی حاکی از آن است که استفاده از سامانه های هوشیار آموزشی موجب تقویت خودنظم دهی، افزایش توان برنامه ریزی تحصیلی و ارتقای خودکارآمدی شناختی دانش آموزان می شود. همچنین مشخص گردید که هم افزایی میان مهارت های برنامه ریزی فردی و فناوری های مبتنی بر داده، ساختار آموزش سنتی را به سمت یادگیری شخصی سازی شده سوق می دهد. نتایج پژوهش های مرورشده نشان داد ترکیب عوامل انسانی (مانند انعطاف معلم در مدیریت درس) و عوامل فناورانه (مانند دستیارهای هوشمند آموزشی) بیشترین اثر را در بهبود عملکرد تحصیلی دارد. بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که به کارگیری هوش مصنوعی در فرآیند برنامه ریزی فردی نه تنها دقت و کارایی آموزشی را افزایش می دهد، بلکه موجب پرورش دانش آموزانی مستقل، متفکر و خودتنظیم می شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، برنامه ریزی فردی ، عملکرد آموزشی ، یادگیری هوشمند