نقش فناوری های آموزشی در ارتقای انگیزش، خودتنظیمی و خلاقیت دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فناوری های آموزشی در ارتقای انگیزش، خودتنظیمی و خلاقیت دانش آموزان انجام شد. این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی و کاربردی است و جامعه آماری آن شامل دانش آموزان ابتدایی شهر مینودشت بود. نمونه ای به حجم ۳۵۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های استاندارد فناوری های آموزشی، انگیزش تحصیلی، خودتنظیمی و خلاقیت بود که پایایی آن ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شدند و شامل آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی چندگانه و آزمون های تفاوت میانگین بود. نتایج نشان داد که فناوری های آموزشی تاثیر مثبت و معناداری بر انگیزش، خودتنظیمی و خلاقیت دانش آموزان دارد و تعامل میان این سه مولفه به صورت هم افزا است. همچنین، تفاوت جنسیتی در تاثیر فناوری های آموزشی معنادار نبود. یافته ها حاکی است که استفاده هدفمند از فناوری های آموزشی می تواند یادگیری فعال، مشارکتی و خلاق را تقویت کرده و مهارت های کلیدی دانش آموزان را ارتقا دهد. محدودیت هایی مانند تفاوت زیرساخت ها، مهارت ناکافی معلمان و انگیزه پایین برخی دانش آموزان، اثرگذاری فناوری ها را تحت تاثیر قرار می دهد و برای بهبود عملکرد، تقویت زیرساخت ها، توانمندسازی معلمان، تولید محتوای جذاب و بومی و آموزش مهارت های خودتنظیمی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

فناوری های آموزشی ، انگیزش یادگیری ، خودتنظیمی یادگیری ، خلاقیت ، یادگیری فعال ، مدارس متوسطه