آموزش مهارت های تصمیم گیری اخلاقی به دانش آموزان

تصمیم گیری اخلاقی یکی از مهم ترین مهارت های فردی و اجتماعی است که نقش بسزایی در پرورش شخصیت، مسئولیت پذیری و رفتارهای اجتماعی دانش آموزان دارد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت های تصمیم گیری اخلاقی بر رفتارهای اجتماعی و توانایی تصمیم گیری اخلاقی دانش آموزان مقطع متوسطه و شناسایی عوامل موثر در این فرآیند بود. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون بوده و جامعه آماری شامل ۱۲۰ دانش آموز مقطع متوسطه شهر یاسوج در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۵ بود که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد مهارت تصمیم گیری اخلاقی، پرسشنامه رفتارهای اجتماعی و مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان بود. داده های کمی با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های t جفت شده، تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون بررسی شدند و داده های کیفی مصاحبه ها با روش تحلیل محتوا تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های تصمیم گیری اخلاقی به طور معناداری موجب افزایش توانایی تصمیم گیری اخلاقی و ابعاد رفتارهای اجتماعی شامل مسئولیت پذیری، همدلی و خودکنترلی دانش آموزان شد. همچنین بین مهارت تصمیم گیری اخلاقی و رفتارهای اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. یافته های کیفی نیز بیانگر نقش کلیدی معلمان، استفاده از روش های فعال و مشارکتی و ارائه بازخورد مستمر در تقویت مهارت های اخلاقی دانش آموزان بود. با توجه به نتایج، پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی مدارس با رویکرد عملی و مشارکتی طراحی شود، معلمان آموزش های لازم را برای هدایت دانش آموزان در تصمیم گیری اخلاقی دریافت کنند و همکاری خانواده و مدرسه برای تقویت ارزش های اخلاقی دانش آموزان تقویت گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت تصمیم گیری اخلاقی ، رفتارهای اجتماعی ، آموزش مشارکتی ، همدلی ، مسئولیت پذیری