نقش فناوری های نوین در تحول روش های تدریس و سنجش پیشرفت تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فناوری های نوین در تحول روش های تدریس و سنجش پیشرفت تحصیلی انجام شده است. با توجه به گسترش سریع فناوری های دیجیتال و ابزارهای آموزشی هوشمند، کلاس های درس با چالش ها و فرصت های جدیدی مواجه شده اند که نیازمند تحلیل علمی و نظام مند است. روش پژوهش کاربردی و توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و بررسی اسناد آموزشی جمع آوری شده اند. جامعه آماری شامل معلمان و دانش آموزان مدارس ابتدایی و متوسطه بوده و نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که فناوری های نوین موجب افزایش تعامل و مشارکت فعال دانش آموزان، یادگیری تعاملی و شخصی سازی آموزش شده اند. همچنین این فناوری ها امکان سنجش چندبعدی پیشرفت تحصیلی و ارائه بازخورد فوری و دقیق را فراهم می کنند و موجب ارتقای مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله و خلاقیت دانش آموزان می شوند. با این حال، محدودیت هایی مانند کمبود تجهیزات، عدم آموزش کافی معلمان، مسائل مالی و مقاومت فرهنگی مانع بهره گیری کامل از ظرفیت فناوری ها هستند. نتایج پژوهش نشان می دهد که ادغام هوشمندانه فناوری های نوین در آموزش می تواند تحول بنیادین در روش های تدریس و سنجش پیشرفت تحصیلی ایجاد کند و کیفیت یادگیری دانش آموزان را به طور قابل توجهی ارتقا دهد. پژوهش حاضر می تواند راهنمایی عملی برای مدیران، معلمان و سیاست گذاران آموزشی در استفاده بهینه از فناوری های نوین ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین ، روش های تدریس ، سنجش پیشرفت تحصیلی ، یادگیری فعال ، آموزش تعاملی