مروری نظام مند بر نقش هم افزای فناوری آموزشی، خودپنداره تحصیلی و حمایت معلم در ارتقای علاقه مندی به درس علوم در دانش آموزان دوره ابتدایی

کاهش علاقه مندی دانش آموزان به درس علوم در سال های اخیر به یکی از دغدغه های جدی نظام های آموزشی تبدیل شده است. پژوهش های متعددی به بررسی عوامل موثر بر انگیزش و درگیری تحصیلی در درس علوم پرداخته اند، اما درک جامع از نقش هم افزای عوامل مختلف کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله با هدف تحلیل و تلفیق یافته های موجود، به مرور نظام مند پژوهش هایی پرداخته است که به بررسی همزمان نقش فناوری آموزشی، خودپنداره تحصیلی و حمایت معلم در ارتقای علاقه مندی به علوم در دانش آموزان دوره ابتدایی پرداخته اند. با بررسی و تحلیل ۳۷ مطالعه انجام شده در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۴، نتایج نشان داد که تعامل میان این سه عامل می تواند به صورت معناداری بر انگیزه و اشتیاق یادگیری در درس علوم اثرگذار باشد. استفاده هدفمند از فناوری های آموزشی در کنار حمایت هیجانی و شناختی معلمان، و تقویت خودپنداره تحصیلی، موجب فعال سازی انگیزش درونی و پایداری علاقه مندی در دانش آموزان می شود. بر اساس یافته ها، طراحی محیط های یادگیری حمایت گر، استفاده معنادار از ابزارهای فناورانه و توانمندسازی معلمان در حوزه روان شناسی انگیزش، از مهم ترین راهکارها در ارتقاء علاقه مندی به علوم است.

کلیدواژه ها:

علاقه مندی به علوم ، فناوری آموزشی ، خودپنداره تحصیلی ، حمایت معلم ، دانش آموزان ابتدایی