تحول در نظام های آموزشی با تاکید بر فناوری های نوظهور

این پژوهش به بررسی نقش تحول آفرین فناوری های نوظهور، از جمله هوش مصنوعی (AI)، یادگیری ماشین (ML)، واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR)، بلاک چین، و اینترنت اشیا (IoT)، در بازطراحی نظام های آموزشی در سطح جهانی می پردازد. هدف اصلی این مطالعه، تحلیل تاثیر این فناوری ها بر بهبود فرآیندهای یادگیری، شخصی سازی تجربه های آموزشی، افزایش دسترسی به منابع آموزشی، و ارتقای کارایی مدیریت آموزشی است. روش پژوهش مبتنی بر رویکرد کیفی با استفاده از مرور نظام مند منابع علمی از پایگاه های معتبر نظیر Scopus، Web of Science، و PubMed، همراه با تحلیل مطالعات موردی از پیاده سازی فناوری های نوظهور در کشورهای مختلف است. یافته ها نشان می دهند که فناوری های نوظهور با ایجاد محیط های یادگیری تعاملی و پویا، نرخ موفقیت تحصیلی را تا ۳۰ درصد افزایش داده و انگیزه دانش آموزان را از طریق یادگیری تطبیقی و تجربی تقویت کرده اند. فناوری هایی مانند بلاک چین با ارائه سیستم های شفاف و امن برای مدیریت مدارک تحصیلی، اعتماد و کارایی را در نظام های آموزشی بهبود بخشیده اند (MIT Media Lab, ۲۰۱۸). با این حال، چالش هایی نظیر نابرابری دیجیتال، که بیش از ۳.۵ میلیارد نفر را از دسترسی به اینترنت پرسرعت محروم کرده (ITU, ۲۰۲۴)، مسائل حریم خصوصی و امنیت داده ها، و نیاز به زیرساخت های پیشرفته و آموزش معلمان، موانع جدی در مسیر پیاده سازی این فناوری ها هستند. این پژوهش با ارائه پیشنهادهایی عملی، از جمله توسعه زیرساخت های دیجیتال، تدوین قوانین سخت گیرانه برای حفاظت از داده ها، و تقویت برنامه های آموزشی معلمان، به دنبال ارائه چارچوبی برای بهره برداری موثر از این فناوری ها در راستای ایجاد نظام های آموزشی عادلانه تر و آینده نگر است.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوظهور ، نظام های آموزشی ، هوش مصنوعی ، یادگیری ماشین ، واقعیت مجازی ، بلاک چین ، شخصی سازی یادگیری ، نابرابری دیجیتال