نقش انگیزش درونی و بیرونی در یادگیری زبان انگلیسی در نوجوانان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش انگیزش درونی و بیرونی در یادگیری زبان انگلیسی در میان دانش آموزان نوجوان بود. با توجه به اهمیت روزافزون زبان انگلیسی در حوزه های علمی، آموزشی و شغلی، شناخت عواملی که بر یادگیری آن تاثیرگذارند، به ویژه در سنین حساس نوجوانی، ضرورت می یابد. این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی و به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان نوجوان مقطع متوسطه دوم در استان فارس بود که نمونه ای از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه استاندارد انگیزش زبان آموزی (AMTB) بود که شامل مولفه های انگیزش درونی و بیرونی است. یافته های پژوهش نشان داد که انگیزش درونی تاثیر معنادار و مثبتی بر یادگیری زبان انگلیسی دارد و دانش آموزانی که از علاقه و گرایش درونی نسبت به زبان برخوردار بودند، عملکرد بهتری در مهارت های زبانی نشان دادند. در مقابل، انگیزش بیرونی، هرچند تاثیر مثبتی داشت، اما در مقایسه با انگیزش درونی از پایداری و اثربخشی کمتری برخوردار بود. همچنین مشخص شد که محیط آموزشی، شیوه تدریس معلم، نقش والدین و بهره گیری از فناوری های نوین می تواند نقش مهمی در شکل گیری یا تضعیف هر دو نوع انگیزش ایفا کند. نتایج این پژوهش بر اهمیت ایجاد محیط های یادگیری انگیزش زا، استفاده از روش های تعاملی و معنادار در آموزش زبان و نیز توجه به نیازهای روانی و علایق فردی دانش آموزان تاکید دارد. همچنین، لزوم توانمندسازی معلمان و خانواده ها در شناخت و پرورش انگیزش در یادگیری زبان از دیگر یافته های کاربردی این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

انگیزش درونی ، انگیزش بیرونی ، یادگیری زبان انگلیسی ، نوجوانان ، آموزش زبان ، روان شناسی یادگیری ، آموزش انگیزشی