تحلیل نقش مدرسه به عنوان پناهگاه روانی برای کودکان طلاق

در جوامع امروزی، با افزایش نرخ طلاق، پدیده «کودکان طلاق» به یکی از دغدغه های مهم نظام آموزشی و تربیتی تبدیل شده است. این کودکان در بسیاری از موارد، به دلیل فروپاشی ساختار عاطفی خانواده، با چالش هایی نظیر اضطراب، افسردگی، کاهش اعتماد به نفس، افت تحصیلی، و انزوای اجتماعی مواجه می شوند. در این میان، مدرسه می تواند نقشی کلیدی و حیاتی در جبران خلاهای روانی و اجتماعی این گروه ایفا کند و به مثابه یک پناهگاه امن، فضایی برای بازسازی احساس امنیت، تعلق خاطر و رشد روانی فراهم آورد.این مقاله با رویکردی کیفی و تحلیلی، به بررسی عملکرد مدارس در حمایت روانی و تربیتی از کودکان طلاق می پردازد. در این راستا، نقش عوامل مختلفی چون معلم به عنوان الگوی عاطفی، مشاور مدرسه به عنوان ناظر روانی، محیط فیزیکی مدرسه به عنوان بستر آرامش بخش، و فعالیت های فوق برنامه به عنوان ابزار تخلیه هیجانی مورد بررسی قرار گرفته است.یافته های پژوهش نشان می دهد که بسیاری از مدارس، به دلیل کمبود منابع یا ضعف آگاهی نسبت به نیازهای خاص این کودکان، نقش خود را به درستی ایفا نمی کنند. با این حال، نمونه هایی از مدارس موفق نشان داده اند که با ایجاد روابط معلم-دانش آموز مبتنی بر همدلی، آموزش مهارت های زندگی، اجرای جلسات گروه درمانی، و مشارکت خانواده در فرآیند تربیتی، می توان تاثیرات منفی طلاق را تا حد زیادی کاهش داد.در نهایت، مقاله بر لزوم تدوین برنامه های روان تربیتی ویژه برای کودکان طلاق در مدارس، آموزش معلمان در زمینه روان شناسی خانواده، و تقویت نقش مشاوره در مدارس تاکید دارد. اگر مدرسه بتواند جای خالی نهاد خانواده را هرچند نسبی، پر کند، می توان امید داشت که این کودکان، با وجود شکست ساختار خانواده، مسیر رشد و بالندگی خود را ادامه دهند.

کلیدواژه ها:

کودکان طلاق ، حمایت روانی ، نقش مدرسه ، مشاوره تحصیلی ، محیط امن آموزشی ، سلامت روان دانش آموز ، مهارت های زندگی