اختلال طیف اوتیسم (ASD) و روش های تدریس موثر برای این دانش آموزان

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یکی از اختلالات رشد عصبی است که باعث بروز مشکلاتی در ارتباطات اجتماعی، رفتارهای تکراری و الگوهای محدود علاقه در کودکان می شود. آموزش موثر دانش آموزان دارای ASD نیازمند شناخت دقیق ویژگی های این اختلال و به کارگیری روش های تدریس تخصصی و فردی سازی شده است. هدف این پژوهش بررسی روش های تدریس موثر برای دانش آموزان دارای اختلال طیف اوتیسم و شناسایی چالش ها و راهکارهای موجود در این حوزه می باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه از معلمان و والدین جمع آوری شده است. یافته ها نشان دادند که آموزش ساختارمند، آموزش مبتنی بر بازی، فردی سازی برنامه های آموزشی و بهره گیری از فناوری های نوین آموزشی، موثرترین روش ها برای بهبود یادگیری و مهارت های اجتماعی دانش آموزان ASD هستند. همچنین، کمبود آموزش تخصصی معلمان، نبود منابع آموزشی مناسب و محدودیت های مالی از مهم ترین چالش ها محسوب می شوند. نتایج این پژوهش می تواند در بهبود برنامه ریزی آموزشی و تدوین سیاست های حمایتی برای دانش آموزان ASD موثر باشد.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اوتیسم ، آموزش ساختارمند ، روش های تدریس موثر ، فردی سازی آموزش ، فناوری آموزشی ، دانش آموزان استثنایی