نقش فراشناخت و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در پیشرفت تحصیلی و بهزیستی دانشجویان

در آموزش عالی مدرن، موفقیت تحصیلی و بهزیستی روان شناختی دانشجویان بیش از پیش به توانایی آن ها در مدیریت و راهبری فرآیندهای یادگیری خود وابسته است. فراشناخت و یادگیری خودتنظیمی به عنوان سازه های محوری در این زمینه شناخته می شوند، اما مکانیزم های پیچیده تاثیرگذاری آن ها نیازمند یک تحلیل یکپارچه است. این مقاله با رویکرد مرور نظام مند ادبیات، به دنبال ارائه یک مدل مفهومی جامع از نقش فراشناخت و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی و بهزیستی روان شناختی (شامل تاب آوری و اضطراب امتحان) در دانشجویان است. با جستجوی ساختاریافته، ۱۵ مقاله تجربی و مروری که بین سال های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۴ منتشر شده بودند، انتخاب و تحلیل شدند. یافته های این مقالات با استفاده از رویکرد سنتز روایی (Narrative Synthesis) یکپارچه سازی گردید تا الگوهای اصلی، روابط میانجی و دلالت های کاربردی شناسایی شوند. نتایج این مرور، رابطه مثبت و معنادار بین فراشناخت و یادگیری خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی را به طور قاطع تایید می کند. این مهارت ها همچنین با افزایش تاب آوری تحصیلی و کاهش اضطراب امتحان مرتبط هستند. تحلیل عمیق تر، نقش کلیدی فراشناخت را به عنوان یک میانجی آشکار می سازد که از طریق آن، سایر ویژگی های مثبت مانند خودکارآمدی، یادگیری خودراهبر و سرمایه روانشناختی به نتایج تحصیلی ملموس تبدیل می شوند. علاوه بر این، باورهای ضمنی دانشجویان درباره قابل رشد بودن این مهارت ها، تاثیر مستقیمی بر راهبردهای یادگیری و موفقیت آن ها دارد. فراشناخت و یادگیری خودتنظیمی صرفا مجموعه ای از ابزارهای مطالعه نیستند، بلکه فرآیندهای روان شناختی محوری هستند که به عنوان یک مکانیزم اصلی برای تبدیل پتانسیل های انگیزشی و شناختی دانشجویان به عملکرد و بهزیستی عمل می کنند. بنابراین، مداخلات آموزشی باید بر آموزش مستقیم این راهبردها و ترویج ذهنیت رشد در مورد آن ها متمرکز شوند.

کلیدواژه ها:

فراشناخت ، یادگیری خودتنظیمی ، پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی ، بهزیستی روان شناختی ، دانشجویان