تاثیر رابطه عاطفی مثبت معلم با دانش آموز بر پیشرفت تحصیلی

پیشرفت تحصیلی دانش آموزان همواره یکی از مهم ترین دغدغه های نظام های آموزشی بوده است. از جمله عوامل موثر بر موفقیت تحصیلی، کیفیت رابطه عاطفی میان معلم و دانش آموز است که نقش کلیدی در انگیزش، مشارکت و عملکرد یادگیری ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رابطه عاطفی مثبت معلم با دانش آموز بر پیشرفت تحصیلی انجام شد. روش تحقیق این مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر گنبد کاووس در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود که از میان آن ها نمونه ای به شیوه تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه استاندارد «رابطه معلم–دانش آموز» و سوابق تحصیلی برای سنجش پیشرفت تحصیلی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که رابطه معنادار و مثبتی بین رابطه عاطفی مثبت معلم با دانش آموز و پیشرفت تحصیلی وجود دارد (p < ۰.۰۱). همچنین، ابعاد مختلف رابطه عاطفی مانند همدلی، احترام، توجه و حمایت روانی، توانستند به صورت معناداری عملکرد تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کنند. نتایج این پژوهش تاکید می کند که توجه به ابعاد عاطفی و انسانی رابطه معلم و دانش آموز، می تواند یکی از راهبردهای موثر برای بهبود کیفیت آموزش و افزایش موفقیت تحصیلی دانش آموزان باشد. لذا پیشنهاد می شود معلمان با بهره گیری از مهارت های ارتباطی و عاطفی، فضای کلاس را به محیطی ایمن، حمایت گر و انگیزشی تبدیل کنند.

کلیدواژه ها:

رابطه عاطفی معلم و دانش آموز ، پیشرفت تحصیلی ، انگیزش تحصیلی ، ارتباط موثر ، حمایت روانی ، یادگیری موثر