روان شناسی شناختی و طراحی آموزش تطبیقی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر اصول روان شناسی شناختی بر طراحی آموزش تطبیقی و تحلیل چگونگی بهینه سازی فرایند یادگیری از طریق انطباق محتوا با سبک های شناختی و ظرفیت های فردی یادگیرندگان انجام شده است. روش تحقیق مورد استفاده، ترکیبی از رویکرد کیفی و کمی بوده که در آن تحلیل اسنادی، مصاحبه های نیمه ساخت یافته با متخصصان آموزش، و اجرای یک مطالعه موردی در محیط آموزشی واقعی صورت گرفت. مدل تحلیل مطالب بر مبنای چارچوب شناختی–فرهنگی طراحی شد که به بررسی ارتباط میان فرآیندهای ذهنی (توجه، حافظه، و حل مسئله) و پویایی های فرهنگی در یادگیری تطبیقی می پردازد. همچنین از تحلیل مضمون برای استخراج الگوهای کلیدی در داده های کیفی استفاده شد و داده های کمی با آزمون های آماری مناسب تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد که طراحی آموزش تطبیقی بر اساس اصول روان شناسی شناختی موجب بهبود قابل توجه در مشارکت یادگیرندگان، افزایش سطح درک عمیق مطالب، و ارتقاء خودتنظیمی در فرآیند یادگیری می شود. به ویژه، انطباق محتوا با سبک های شناختی فردی و در نظر گرفتن بافت فرهنگی یادگیرنده نقش حیاتی در موفقیت آموزش دارد. یافته ها پیشنهاد می کنند که ترکیب بینش های روان شناسی شناختی با فناوری های نوین آموزشی می تواند زمینه ساز توسعه مدل های یادگیری شخصی سازی شده و عادلانه باشد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی شناختی ، آموزش تطبیقی ، دانش آموزان