چگونه توانستم اعتماد به نفس دانش آموزم «علی اصغر»را در پایه پنجم ابتدایی افزایش دهم.

با آغاز دوران مدرسه، دانش آموزان ابعاد جدیدی از شخصیت خویش را آشکار می سازند و ناخودآگاه تلاش می کنند رفتارهای فردیشان را تثبت کنند.«اعتماد به نفس» نه تنها یکی از نیازهای شخصیتی کودکان است، بلکه بعد جدیدی از رفتارهای اجتماعی آن ها را شامل می شود؛ چنانکه دانش آموزان ابتدایی بدون آن ناتوان از ادامه دادن راه و روش زندگی در اجتماع خواهند شد. کودکانی که اعتماد به نفس بالائی دارند، میل به تجربه کردن و آزمودن موقعیت ها و موفقیت های اجتماعی- تحصیلی خصوصا در جامعه هستند. آن هایی که اعتماد به نفس پایین تری دارند، هیچ گاه به برقراری ارتباط با دیگران و کسب امتیازات اجتماعی و تحصیلی نمی اندیشند. یکی ازدلایل عدم یادگیری در کودکان ضعف دراعتمادبه نفس است و این رابطه مستقیمی باچگونگی نگرش فرد نسبت به خو د دارد. درمان آن بدون توجه به اصول و روش های تقویت اعتماد به نفس انجام نمی پذیرد. اینجانب علی محمد علاء الدین آموزگار سال پنجم پسرانه در اوایل سال تحصیلی مشاهده کردم که دانش آموزم «علی اصغر» در کلاس گوشه گیر و منزوی بوده و سکوت را ترجیح می دهد. سعی نمودم با کمک والدین او (مادر)، مدیر مدرسه و همکلاسی های او اعتماد به نفس او را از طریق تشویق افزایش نمایم. لذا توانمندی های او را مدنظرگرفتم نه ضعف ها وناتوانایی ها را. در این راه از تشویق دانش آموزان استفاده کردم.

کلیدواژه ها:

اعتماد به نفس ، تقویت ، افزایش توانمندی ها ، دانش آموز