تحلیل نقش هوش اجتماعی در تعاملات آموزشی و یادگیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش اجتماعی در بهبود تعاملات آموزشی و ارتقای کیفیت یادگیری انجام شده است. در این مطالعه، تلاش شد تا مشخص شود که سطوح مختلف هوش اجتماعی چه تاثیری بر ارتباط بین فراگیران و مدرسین، مشارکت در فعالیت های گروهی، و درک متقابل در محیط های آموزشی دارند. روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از ابزار پرسش نامه استاندارد هوش اجتماعی انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاهی بود که به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و داده ها با استفاده از روش های آماری کمی و تحلیل محتوای کیفی مورد بررسی قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از مدل تحلیل عاملی اکتشافی و روش رگرسیون چندمتغیره استفاده شد تا میزان تاثیر مولفه های هوش اجتماعی نظیر همدلی، خودآگاهی اجتماعی، و تنظیم روابط در تعاملات آموزشی سنجیده شود. نتایج به دست آمده نشان داد که هوش اجتماعی به طور معنی داری با بهبود کیفیت روابط آموزشی، افزایش انگیزش یادگیری، و مشارکت فعال تر در فعالیت های کلاسی ارتباط دارد. این یافته ها حاکی از آن اند که پرورش مهارت های اجتماعی می تواند به عنوان یک راهبرد موثر در بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری به ویژه در محیط های گروه محور و مشارکتی مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش اجتماعی ، تعاملات آموزشی ، یادگیری ، دانش آموزان