معرفی الگوی تعامل تدریس و بررسی تاثیر آن در هویت روان شناختی کودکان بر اساس نظریه کنش متقابل نمادین اروینگ گافمن

این مطالعه کیفی با هدف تحلیل عمیق تاثیرات الگوهای تعاملی تدریس بر شکل گیری هویت روان شناختی کودکان در چارچوب نظریه کنش متقابل نمادین اروینگ گافمن انجام شده است. پژوهش حاضر با روش تحلیل محتوای کیفی و با بررسی نظام مند منابع کتابخانه ای معتبر، به واکاوی سازوکارهای پیچیده تاثیرگذاری فرآیندهای تعاملی در محیط آموزشی بر ساختار هویتی کودکان می پردازد. یافته های تحقیق نشان می دهد که تعاملات آموزشی در قالب یک نظام نمادین پیچیده عمل می کنند که در آن معلمان به عنوان کنشگران اصلی، از طریق مکانیسم های چندلایه زبانی و فرازبانی (کلامی، غیرکلامی، نشانه شناختی) به بازتولید هویت دانش آموزان می پردازند. تحلیل داده ها موید آن است که شیوه های بازخورددهی، الگوهای ارتباطی و شیوه های مدیریت کلاس درس می تواند به شکل گیری طیف وسیعی از پیامدهای هویتی از جمله تقویت خودکارآمدی تحصیلی، شکل گیری خودپنداره علمی مثبت یا منفی، درونی سازی نقش های اجتماعی و توسعه مهارت های بین فردی منجر شود. مطالعه حاضر همچنین نشان می دهد که محیط آموزشی به مثابه یک صحنه نمایش اجتماعی (بر اساس مفهوم نمایشی گافمن) فضایی است که در آن کودکان می آموزند چگونه خود را در روابط اجتماعی بازنمایی کنند. یافته های نوین این پژوهش حاکی از آن است که کاربست آگاهانه اصول نظریه کنش متقابل نمادین در محیط های آموزشی می تواند به طراحی الگوهای تعاملی کارآمدتر و توسعه مداخلات آموزشی موثرتر بینجامد. این پژوهش با ارائه چارچوبی تحلیلی-توصیفی، گامی مهم در جهت غنی سازی ادبیات پژوهشی حوزه روان شناسی تربیتی و جامعه شناسی آموزش محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

تعاملات آموزشی ، ساختار هویتی ، نظریه کنش متقابل ، روان شناسی تربیتی ، جامعه شناسی آموزش