تحلیل چگونگی استفاده معلمان از ارزشیابی های تکوینی برای طراحی آموزش های متناسب با دانش آموزان دبستان

ارزشیابی تکوینی به عنوان فرایندی مستمر در طول آموزش، نقش مهمی در بهبود کیفیت یادگیری و تنظیم تدریس متناسب با نیازهای دانش آموزان دارد. هدف این پژوهش تحلیل نحوه استفاده معلمان دبستان از ارزشیابی های تکوینی برای طراحی آموزش های متناسب با ویژگی ها و نیازهای یادگیری دانش آموزان بود. روش پژوهش کیفی و از نوع تحلیل مضمون بود که با مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۲ معلم دبستان در شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ انجام شد. یافته ها نشان داد معلمان به طور گسترده از روش های ارزشیابی تکوینی مانند مشاهده، پرسش شفاهی و بررسی تکالیف بهره می برند، اما تحلیل داده ها و طراحی آموزش مبتنی بر نتایج ارزشیابی غالبا بدون ساختار و شهودی است. همچنین معلمان با چالش هایی مانند کمبود زمان، فقدان آموزش تخصصی، نبود ابزار مناسب و حمایت ناکافی مواجه اند. پژوهش پیشنهاد می کند با توانمندسازی معلمان، فراهم سازی ابزارهای استاندارد، و اصلاح ساختارهای حمایتی، بهره وری از ارزشیابی تکوینی در طراحی آموزش بهبود یابد. این اقدامات می تواند به افزایش کیفیت یادگیری و عدالت آموزشی در مدارس ابتدایی منجر شود.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی تکوینی ، طراحی آموزش ، معلمان دبستان ، یادگیری دانش آموزان ، تحلیل داده های آموزشی ، آموزش متناسب