نقش هوش هیجانی معلم در کاهش اضطراب تحصیلی دانش آموزان و بهبود عملکرد تحصیلی آنها

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی معلمان در کاهش اضطراب تحصیلی و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان بود. با توجه به اهمیت مولفه های روان شناختی در فرایند یاددهی–یادگیری، این پژوهش تلاش کرد تا ارتباط بین توانمندی های هیجانی معلمان و وضعیت تحصیلی و روانی دانش آموزان را تبیین کند. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل برخی دانش آموزان و معلمان دوره ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود که نمونه ای به حجم ۲۵۰ نفر با روش نمونهگیری خوشه ای انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن، پرسشنامه اضطراب تحصیلی آلفرد و پرسشنامه عملکرد تحصیلی محقق ساخته استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین هوش هیجانی معلم و اضطراب تحصیلی دانش آموز رابطه ای منفی و معنادار وجود دارد (r = -۰.۴۳، p < ۰.۰۱) و نیز بین هوش هیجانی معلم و عملکرد تحصیلی دانش آموز رابطه ای مثبت و معنادار مشاهده شد (r = ۰.۳۹، p < ۰.۰۱). همچنین اضطراب تحصیلی با عملکرد تحصیلی رابطه منفی معنادار داشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که هوش هیجانی معلم و اضطراب تحصیلی در مجموع توانایی پیش بینی ۴۶ درصد از تغییرات عملکرد تحصیلی دانش آموزان را دارند. بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که ارتقاء هوش هیجانی معلمان یکی از عوامل کلیدی در کاهش اضطراب تحصیلی و افزایش موفقیت آموزشی دانش آموزان است. توجه به این مولفه در طراحی برنامه های تربیت معلم و توانمندسازی حرفه ای، می تواند موجب بهبود کیفیت آموزش در مدارس گردد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی معلم ، اضطراب تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، مهارت های هیجانی ، آموزش و پرورش ، روان شناسی تربیتی