بررسی مقایسه ای تاثیر روش تدریس سنتی و فناورمحور بر کاهش اضطراب یادگیری در دانش آموزان با اختلال ریاضی (دیسکلکولیا)

اختلال ریاضی (دیسکلکولیا) یکی از اختلالات ویژه یادگیری است که در صورت همراهی با اضطراب یادگیری ریاضی، می تواند به افت شدید تحصیلی و کاهش اعتمادبه نفس در دانش آموزان منجر شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی مقایسه ای تاثیر دو روش تدریس سنتی و فناورمحور بر کاهش اضطراب یادگیری در دانش آموزان مقاطع ابتدایی و متوسطه دارای دیسکلکولیاست. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دارای نشانه های دیسکلکولیا در مقاطع ابتدایی و متوسطه یکی از شهرهای ایران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود که با استفاده از نمونه گیری هدفمند، ۳۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه اضطراب ریاضی شوارتز و پینسکی (۱۹۷۴) و ابزار غربالگری اختلال ریاضی بود. گروه آزمایش طی ۸ جلسه تحت آموزش فناورمحور (با بهره گیری از نرم افزارهای تعاملی ریاضی و بازی های دیجیتال آموزشی) قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل آموزش سنتی دریافت کرد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش فناورمحور تاثیر معناداری بر کاهش اضطراب یادگیری ریاضی در گروه آزمایش داشته است (۰۵/۰ > P). در مقابل، در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد. یافته ها نشان می دهند که استفاده از فناوری های آموزشی تعاملی می تواند به عنوان یک راهکار موثر در کاهش اضطراب ریاضی در دانش آموزان با دیسکلکولیا و بهبود تجربه یادگیری آنان به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

اختلال ریاضی (دیسکلکولیا) ، اضطراب یادگیری ریاضی ، روش تدریس فناورمحور ، روش سنتی ، دانش آموزان ابتدایی