اقدام پژوهی : چگونگی کاهش پرخاشگری دانش آموزان

پرخاشگری به عنوان یک الگوی رفتاری، اغلب به عنوان ابزاری برای دستیابی به اهداف فردی مورد استفاده قرار می گیرد، بدون آنکه لزوما قصد آسیب رسانی به دیگران وجود داشته باشد. با این حال، ممکن است در برخی موارد پیامدهای ناخواسته ای همچون آزار اطرافیان را به همراه داشته باشد. به عنوان نمونه، نوجوانی که برای کسب پذیرش در گروه همسالان دست به سرقت می زند، از پرخاشگری به عنوان راهی برای جلب توجه استفاده می کند. همچنین، این رفتار ممکن است ریشه در کینه توزی یا واکنش به تجربیات پیشین داشته باشد؛ برای مثال، دانش آموزی که در گذشته مورد آزار قرار گرفته و نتوانسته احساسات خود را بیان کند، ممکن است برای کاهش تنش درونی خود به رفتارهای تهاجمی روی آورد. در فضای آموزشی امروز، دانش آموزان تحت تاثیر منابع متنوع اطلاعاتی و فرهنگی قرار دارند و گاه آگاهی آن ها از تحولات محیطی حتی از مربیان خود نیز پیشی می گیرد. این امر موجب شکل گیری توقعات ویژه از نظام تربیتی می شود. در چنین شرایطی، مدیریت رفتارهای نامطلوب تنها در صورتی موثر خواهد بود که با شناخت دقیق ریشه های رفتار همراه باشد. از این رو، معلمان و مدیران باید با اصول روان شناسی رفتاری و روش های انضباطی موثر آشنا باشند تا در فرآیند تربیت و اصلاح رفتار موفق عمل کنند. در این پژوهش عملی، کوشیده ام با بررسی عوامل موثر بر پرخاشگری دانش آموزان، راهکارهای کاربردی برای کاهش این رفتار ارائه دهم تا همکاران محترم بتوانند از آن ها در محیط آموزشی بهره برداری کنند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری دانش آموز ، کاهش پرخاشگری ، علل پرخاشگری ، دانش آموز پرخاشگر