چارچوب هوشمند امنیت اطلاعات سامانه های شهری در شهرداری: رویکرد صفر-اعتماد و ارزیابی ریسک پویا

سامانه های شهری شهرداری ها با گسترش فناوری های هوشمند مانند اینترنت اشیاء و شبکه های پویا، با تهدیدات سایبری پیچیده ای مواجه هستند که پایداری خدمات را به چالش می کشد. در ایران، به ویژه در کلان شهرهایی مانند تهران، حملات هدفمند به دوربین های نظارتی و سامانه های خدماتی در سال های اخیر، آسیب پذیری های زیرساختی را برجسته کرده و بر لزوم چارچوب های دفاعی نوین تاکید ورزیده است. این مقاله چارچوبی هوشمند برای امنیت اطلاعات پیشنهاد می دهد که بر رویکرد صفر-اعتماد، با اصل تایید مداوم هویت و محدودسازی دسترسی، و ارزیابی ریسک پویا، با نظارت پیوسته بر تهدیدات، استوار است. این چارچوب، جنبه های فنی مانند رمزنگاری مبتنی بر هوش مصنوعی و مدیریتی مانند سیاست های همگرا را ادغام می کند تا تاب آوری سامانه های اینترنت اشیاء شهری را در برابر حملات هدفمند تقویت نماید. بر اساس منابع معتبر، از جمله گزارش های موسسه ملی استاندارد و فناوری آمریکا و پروژه های هوشمندسازی شهرداری تهران، این رویکرد آسیب پذیری های شبکه های شهری را مدیریت کرده و اعتماد عمومی را ارتقا می بخشد. مدل صفر-اعتماد، با فرض نقض ذاتی مرزها، تایید هویتی را در هر تعامل الزامی می سازد و ارزیابی ریسک پویا، با بهره گیری از مدل های پویا، تهدیدات نوظهور را در زمان واقعی پیش بینی و خنثی می کند. یافته ها بر کاربرد عملی در محیط های پویا مانند شهرهای هوشمند ایران تمرکز دارد، با هدف تضمین تداوم خدمات و کاهش اختلالات، و پیشنهاد می کند شهرداری ها با ادغام این چارچوب در زیرساخت های موجود، تاب آوری را اولویت دهند. این مدل، با الهام از بررسی های سیستماتیک بر روی شبکه های نسل آینده، حریم خصوصی داده های شهروندی را حفظ کرده و پاسخگویی مدیریتی را در برابر چالش های سایبری تقویت می نماید، و راه را برای توسعه پایدار شهری هموار می سازد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک پویا ، امنیت اطلاعات شهری ، سامانه های شهرداری ، شهر هوشمند