بررسی اثرات کشندگی و زیر کشندگی حشره کش های هگزافلومورن و ایمیداکلوپراید روی Trichogramma brassicae

امروزه در دنیا به منظور کاهش مصرف آفت کش ها و اثرات جانبی آن ها، به کارگیری روش کنترل بیولوژیک آفات، جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. با توجه به اهمیت تاثیر نامطلوب سموم حشره کش بر عوامل بیولوژیک، در این پژوهش، اثرات کشندگی و زیرکشندگی دو آفت کش هگزافلومورن (کنسالت) و ایمیداکلوپرید (کنفیدور) بر پارامترهای مختلف زیستی، به شیوه­ی غوطه ورسازی تخم های پارازیته شده و قرار دادن حشرات کامل Trichogramma brassicae در معرض باقی مانده­ی آفت کش مورد ارزیابی قرار گرفت. مقادیر LC۵۰ پس از ۲۴ ساعت برای حشره­کش ایمیداکلوپرید، ppm ۲۵/۷۱ و برای حشره­کش هگزافلومورن ppm ۰۵/۱۲۳ به دست آمد که بالاترین تلفات هم در این زمان ثبت گردید. کم ترین توان پارازیتی آفت‍کش مربوط به غلظت (ppm ۷۸/۴۱) LC۴۰ ایمیداکلوپرید بود. کم ترین درصد زنده مانی زنبور درمعرض باقی­مانده­ی حشره­کش­ها مربوط به غلظت ppm ۲۰۰۰ بود که در روز اول صفر بوده و تا پایان روز ششم درصد مرگ و میر برای حشره­کش­های ایمیداکلوپرید و هگزافلومورن به ترتیب به ۵۰ و ۳۳/۶۶ درصد افزایش یافت. نتایج نشان داد تاثیر باقی مانده­ی آفت کش از غوطه وری تخم کم تر بود و هر دو آفت کش دارای اثر کشندگی می باشند. با توجه به درصد زنده مانی و توان پارازیتیسمی به دست آمده، سمیت آفت کش ایمیداکلوپرید نسبت به هگزافلومورن بیش تر است اما اختلاف معنی داری با هم نداشتند. توصیه می شود در به کارگیری از زنبور تریکوگراما دست کم فاصله­ی زمانی ۷۲ ساعت پس از سم پاشی لحاظ شود.

کلیدواژه ها:

Biological control ، Imidacloprid ، Hexaflumuron ، Dipping method ، Residual effect ، کنترل بیولوژیک ، ایمیداکلوپراید ، هگزافلومورن ، روش غوطه وری ، اثر باقی مانده